Trzy pokolenia historii rozwoju koparek

Koparka, znana również jako maszyna do kopania (maszyny do kopania), to maszyna do robót ziemnych, która wykorzystuje łyżkę do wydobywania materiałów nad lub pod powierzchnią nośnika i ładuje je do pojazdu transportowego lub rozładowuje na składowisko.

Materiały wydobywane przez koparkę to głównie gleba, węgiel, osad oraz gleba i skały po wstępnym zapakowaniu. Z punktu widzenia rozwoju maszyn inżynieryjnych w ostatnich latach rozwój koparek jest stosunkowo szybki, a koparki stały się jedną z najważniejszych maszyn inżynieryjnych w budownictwie inżynieryjnym. Trzy najważniejsze parametry koparki: masa eksploatacyjna (masa), moc silnika i pojemność łyżki.

Oryginalna koparka była ręczna, od wynalazku do 2013 roku minęło ponad sto trzydzieści lat, w okresie od koparki obrotowej czerpakowej z napędem parowym do napędu elektrycznego i koparki obrotowej napędzanej silnikiem spalinowym, zastosowanie technologii mechatronicznej w pełni zautomatyzowany proces rozwoju koparki hydraulicznej krok po kroku.

Francuska fabryka pomyślnie wynalazła pierwszą koparkę hydrauliczną. Dzięki zastosowaniu technologii hydraulicznej w latach 40. XX wieku pojawił się ciągnik wyposażony w koparkę podsiębierną hydrauliczną. 1951, we Francji zostaje zlokalizowana pierwsza w pełni hydrauliczna koparko-koparka podsiębierna, tworząc tym samym zupełnie nową przestrzeń w zakresie rozwoju technologicznego koparki, na początku i w połowie lat pięćdziesiątych, w pełni obrotowej koparki hydraulicznej typu ciągnikowego oraz koparki gąsienicowej w pełni hydrauliczna koparka były sukcesywnie opracowywane.

Na początku i w połowie lat pięćdziesiątych XX wieku opracowano koparkę hydrauliczną zgarniakową z pełnym obrotem i koparkę gąsienicową z pełnym obrotem hydraulicznym. Początkowo próbna produkcja koparek hydraulicznych opierała się na technologii hydraulicznej samolotów i obrabiarek, brakowało elementów hydraulicznych odpowiednich do różnych warunków pracy koparek, a jakość wykonania nie była wystarczająco stabilna, a wsparcie części nie były kompletne. Od lat sześćdziesiątych koparki hydraulicznej do etapu promocji i intensywnego rozwoju, liczba producentów i odmian koparek w krajach wzrosła bardzo szybko, a wydajność wzrosła. W latach 1968-1970 produkcja koparek hydraulicznych stanowiła 83% całkowitej produkcji koparek, była bliska 100%.

Pierwsza generacja koparek: pojawienie się silników elektrycznych, silników spalinowych, dzięki czemu koparka posiada zaawansowane i odpowiednie urządzenie elektryczne, w związku z czym narodziły się różnorodne produkty do koparek. 1899 pojawiła się pierwsza koparka elektryczna. Po pierwszej wojnie światowej w koparkach zastosowano również silniki wysokoprężne. Ta koparka mechaniczna napędzana silnikiem wysokoprężnym (lub silnikiem elektrycznym) jest pierwszą generacją koparek.

Koparki drugiej generacji: dzięki szerokiemu zastosowaniu technologii hydraulicznej, dzięki czemu koparka ma bardziej naukowy i możliwy do zastosowania zespół napędowy, przekładnia hydrauliczna zamiast przekładni mechanicznej stanowi duży krok naprzód w technologii koparek. 1950 Narodziny pierwszej koparki hydraulicznej w Niemczech. Mechaniczna przekładnia hydrauliczna to druga generacja koparek.

Trzecia generacja koparek: technologia elektroniczna, zwłaszcza szerokie zastosowanie technologii komputerowej, dzięki czemu koparka ma zautomatyzowany system sterowania, ale także zapewnia koparkę wysoką wydajność, automatyzację i inteligentne kierowanie. Zalążki mechatroniki pojawiły się około 1965 roku, a zastosowanie technologii mechatroniki w koparkach hydraulicznych produkowanych masowo nastąpiło około 1985 roku, kiedy głównym celem było oszczędzanie energii. Elektryfikacja koparek to znak rozpoznawczy trzeciej generacji koparek.